Przodkami buldoga angielskiego były rzymskie molosy. Jest on jakby zmniejszoną wersją bojowych psów z Cesarstwa Rzymskiego. Między XIII a XVIII w Anglii organizowano wątpliwą rozrywką dla tłumów jaką były walki psów ze zwierzętami. Gdy pogłowie niedźwiedzi, jeleni i dzików zmalało zaczęto wprowadzać do walk byki. Ku uciesze tłumów zadaniem psa było złapanie byka za ucho, bądź nos i przytrzymanie przy ziemi. Duże psy były jednak bardziej narażone na rogi byka, którymi starał się on obronić przed atakiem psa. Zaczęto więc prowadzić selekcję psów pod względem pokroju. Hodowla buldoga była ściśle związana ze sportem szczucia byków. Należy jednak wspomnieć, że dolewka krwi alaunta uznanego w 1406 roku za najlepszego psa do chwytania i utrzymywania byka spowodowała zmianę wyglądu psów.  Mniejszy pies miał większe szansę przeżycia, był zazwyczaj bardziej zwrotny i szybki. Psy, które powstawały w wyniku krzyżówek, były zwinne, szybsze i wytrzymalsze niż rzymskie psy, a zarazem posiadały atrybut w postaci płaskiej części twarzowej. Ta cecha była ważną rolę, gdyż umożliwiała psu zarówno pochwycenie nozdrzy byka, jak i swobodne oddychanie. Dokładnie nie wiadomo, kiedy doszło do rozdzielenia mastifów i buldogów. Wiadomo jednak, że podczas selekcji psów do walk zwierząt (bear-baiting i bull-baiting) zwracano głównie uwagę na wolę walki psa, a nie jego cechy zewnętrzne.  
Pierwsze wzmianki o psie nazywanym ówcześnie bulldogges, pojawiły się już w 1500 roku kiedy u Cocke Sorrellsa.  Kiedy to dekretem z 1835 roku zabroniono szczucia byków, powoli zaczęła rasa ewaluować i wygląd buldoga stopniowo ulegał zmianom. Stał się on masywniejszy, ze skróconym pyskiem, bardzo masywną i dużą głową z silnymi szczękami i jednocześnie przodozgryzem.
Popularność i uwielbienie dla buldoga zmieniało się podczas ewaluowania rasy. Najpierw uważany był za najlepszego psa do walk z bykami, jednak po zakazaniu tej rozrywki stał się on psem awanturników, złodziei i przestępców.
W roku 1818 w piśmie "The british field Sports" ukazał się artykuł o buldogach. Przeczytać w nim można mało pochlebny opis zwierzęcia, które potem miało się stać narodowym psem Brytanii: "Buldog, używany i chętny do najmniej szlachetnych celów, jest najdoskonalszym łotrem wśród psów. Ma on naturę pospolitego przestępcy. Nie ma z niego żadnego pożytku i nie zasługuje sobie na ludzkie traktowanie, wyrozumiałość czy też litość. Wytępienie całej rasy byłoby olbrzymią korzyścią dla ludzkości”.

W 1860 roku buldogi uzyskały status prawny, wkraczając na ringi wystaw. Pierwszą była wystawa w Birmingam, podczas której stworzono oddzielną klasę dla buldogów. Jednak psy prezentowane podczas tej i następnych wystaw różniły się od siebie eksterierem. Pojawiały się egzemplarze małe i zupełnie sporych rozmiarów, z uszami stojącymi lub wiszącymi i z różnej długości kufą. 

W 1875 roku powstał New Bulldog Club, który wydał w tym samym roku pierwszy wzorzec rasy, powstał 1892 British Bulldog Club. Przez lata hodowcy i kynolodzy pracowali nad wizerunkiem psa poprzez selektywną hodowlę, która doprowadziła do powstania buldoga w jego obecnej formie.

Źrodło: Serwis Molosy.pl

USPOSOBIENIE:

Buldog angielski jest psem spokojnym, łagodnym, ufnym i oddanym. Jest wesoły i zawsze skłonny do zabawy, żywiołowo okazującym swoje przywiązanie opiekunom. W stosunku do innych zwierząt jest raczej opiekuńczy, choć bywa dominujący. Wymaga bliskiego kontaktu z człowiekiem, wiele uczucia i  łagodności z jego strony. Jest tzw. flegmatykiem, nigdy i nigdzie się nie spieszy…